OxCapitula

1 Dial. 1-5, chapter headings in Ox.

Book i

Incipit prologus in libros dialogorum qui versantur inter magistrum et discipulum suum.

Incipit liber primus prime partis c i dialogorum et ostendit quod diffinire in materia fidei per modum auctoritatis pertinet ad summum pontificem sed si per modum doctrine arguit quod spectat ad canonistas.

Capitulum ii quod in materia fidei diffinire per modum doctrine spectat ad theologos per viii raciones.

Capitulum iii respondetur ad primam racionem primi capituli et ostenditur quod quia assercio veritatis est eius approbacio et in canonica sciencia veritates domini pertractantur ad ipsam pertinet approbacio et reprobacio huiusmodi.

Capitulum iiii respondetur ad secundam racionem quodque ecclesia summitur vi modis et quomodo intelligitur dictum augustini evangelio non crederem et cetera.

Capitulum v respondetur ad terciam racionem quodque summus pontifex cum consensu concilii debet procedere ad diffinicionem fidei et theologie inniti quia canoniste nec veritates fidei in libris suis contentas nequeunt profunde considerare.

Capitulum vi allegatur quod ad canonistas pertinet quia ad eos pertinet scire ordinem iudicii sed econtra probatur exemplariter et deducendum ad notoriam absurditatem quia sic sequeretur eos esse in omni arte scientificos.

Capitulum vii allegatur quod ad canonistas pertinet diffinire de veritatibus contentis in suis libris duplici racione.

Capitulum viii declaratur in quibus theologi profundius intelligunt aut canoniste exemplificando quod est ius canonicum et distinguendo quedam esse pure theologica aut pure naturalia alia pure positiva.

Capitulum viiii ostenditur duplici racione quod quantum ad pure moralia contenta in iure canonice cercius habet iudicare theologiam aut philosophiam quam canonista purus.

Capitulum x quemadmodum sciencie subalternantis theologi et philosophi verius iudicant de contentis in sciencia canonica exemplificatur in frenefactiva et militari ac in aliis artibus.

Capitulum xi utrum ad canonistas vel theologos pertinet discernere qui sunt heretici vel theologi et arguitur pro utraque parte.

Capitulum xii allegantur tres cause quare pocius ad canonistam quam ad theologum spectat cognoscere de pertinacia heresis.

Capitulum xiii probatur tripliciter quod ad theologos pocius spectat cognoscere de heresi.

Capitulum xiiii respondetur ad raciones pro canonistis dicente quod simpliciter ad theologos spectat sed quantum ad aliquas circumstancias ad canonistas quodque non omnis contumacia dicitur pertinacia nec cognoscere semper pertinet ad iudicem qui punit.

Capitulum xv declarat que sunt illa que de hereticis pertinet cognoscere ad canonistas et secundum literam de aliquibus non autem secundum profundum intellectum.

Book ii

Incipit liber 2us de assertionibus catholicis et hereticis.

Que sunt veritates theologice reputande et sic ab omnibus fidelibus tenenda et quod sit solum ille que ponuntur in canone bibile vel necessario eliciuntur probatur multiplici auctoritate et 3a ratione.

Capitulum ponitur 2a sententia de veritatibus catholicis que sint dicende et ponuntur vi gradus recitatndo solummodo.

Capitulum 3m ponitur 2a sententia de vi gradibus veritatum catholicarum [b] iiii auctoriatibus [/b] v rationibus.

Capitulum iiii allegatur quibus auctoritatibus preterquam scriptoribus biblie est credendum necessario et quo ad doctrinam sanctorum ponitur due conclusiones fundamentales declarantur et quare opera sanctorum approbata et hereitcorum reprobata dicuntur.

Capitulum v ponuntur v genera virtutum catholicarum quibus non licet christianis contrario dissentire.

Capitulum vi diffinitur quid sit hoc heresis et quomodo a scismate distinguitur.

Capitulum vii quod sufficit dicere secundum ieronimum heresim esse dogma perversum si per perversum intelligatur pernitiosum.

Capitulum viii arguitur contra diffinitionem heresis ex pluribus capitulis decreti.

Capitulum viiii declaratur quomodo heresis est ab antiquo dogma falsum et tamen dicitur novum.

Capitulum x arguitur contra diffinitionem heresis si dicatur ab electione quia etiam eligitur veritas catholice fidei.

Capitulum xim respondetur quia heresis dicitur ab electione doctrine contrarie distinctione ecclesie.

Capitulum xii utrum papa possit facere novum articulum fidei vel novam assertionem hereticalem et arguitur quod sic.

Capitulum xiii. Quod veritas catholica dicitur uno ex v modis nec acceptatio ecclesie facit veritatem catholicam sed declarat quia veritates fidei non dependent ex hominum voluntate.

Capitulum xiiii respondetur ad rationes ostendendo quod sententia non facit hereticum sed declarat quodque diffinitio auctoritiva ecclesie operatur duos effectus supra sanctorum determinationem.

Capitulum xv. Quomodo intelligitur per papam facere novum articulum quodque multe veritates latent ecclesiam priusquam determinatio fiat.

Capitulum xvi utrum heresis habet sub se plures species et explicatur tres adduntur et alii duo ex sententia secunda.

Capitulum xvii explicantur iuxta secundam sententiam v modi heresum et errori et declaratur differentia inter heresim esse et sapere.

Capitulum xviii utrum omnis heresis sit dampnata per ecclesiam et quod sic allegatur c excommunicamus.

Capitulum xix quod heresis iam dampnata dicitur iiii modis et declaratur que dicitur dampnata explicite vel implicite.

Capitulum xx quod inquisitores possunt cognoscere solum de heresibus explicite condempnatis quia ad ipsos non spectat diffinire quid sit hereticum vel catholicum.

Capitulum xxi arguitur tripliciter quod non solum ad concilium vel summum pontificem spectat errores dampnare.

Capitulum xxii utrum parisius fuerunt alioquomodo veritates dampnate et secundum hoc cogitandum de excommunicatione.

Capitulum xxiii resolvitur de excommunicatione quod oportet presciri an sint prime assertores dampnate.

Capitulum xxiiii respondetur ad secundam instantiam de archiepiscopis quod pro potestatis defectu temere dampnaverunt.

Capitulum xxv multiplex opinio circa doctrinam pet. Io. Quam dampnavit ordo minorum.

Capitulum xxvi quod per inferiores summos pontifices possunt interdici assertiones sed non condempnari.

Capitulum xxvii quod triplici fundamento debent initi concilium et summus pontifex circa diffiniones fidei et ponitur opinio quod papa sit indampnabilis nec tenetur credere concilio generali vel quibuslibet aliis.

Capitulum xxviii ponuntur due sententie an in diffinitionibus fidei requiratur verbum approbationis vel reprobationis.

Capitulum xxviiii an papa teneatur vacare circa reprobationem vel approbationem opinionum contrariarum in theologia fundantium se in sacra scriptura et ponuntur due sententie.

Capitulum xxx quod summi pontifices excusantur et si non intenunt ad determinandum super opinionibus contrariis theologie.

Capitulum xxxi utrum summus pontifex in dampnatione errorum aut diffinitione veritatum teneatur sequi consilio iurisperitorum ponuntur due sententie.

Capitulum xxxii probatur tripliciter papam absque [q] miraculo [/q] vel revelatione non teneri credere [b] consilio [/b] vel aliis circa diffinitionem fidei nisi ipse primo intelligat sic verum esse.

Capitulum xxxiii utrum liceat papa alias errores quam hereses condempnare et distinguitur error tripliciter.

Capitulum xxxiiii utrum liceat huiusmodi errores inferioribus condempnare et ponitur due sententia.

Explicit liber secundus prime partis dyalogorum qui sunt assertiones catholice et que heretice declarans et cetera.

Book iii

Incipit liber 3us prime partis dyalogorum per qui sunt catholici et qui heretici pertractans.

C i quis est catholicus reputandus et quid est credere implicite.

C ii quod hereticus dicitur quinque modis.

C iii quid est hereticus ponitur diffinicio magistralis.

C iv arguitur contra diffinicionem heretici et dicunt quod esse foris ecclesiam est tripliciter.

C v heretici manifesti dicuntur uni ex sex modis [m]et arguitur multipliciter quod pertinacia non est de racione heretici[/m].

Capitulum vi in errante requiruntur quatuor ut non reputatur hereticus. Et quis proprie dicitur pertinax vel incorrigibilis.

Capitulum vii probatur ex auctoritate augustini quod nullus errans dicitur hereticus nisi qui pertinaciter adheret errori.

Capitulum viii inducuntur quatuor raciones probantes quod nullus est habendus hereticus nisi pertinax.

Capitulum viiii declarantur sex illa superius posita que faciunt hominem manifestum hereticum. Et distinguitur quod predicare contra fidem est tripliciter qua [q] distinccione [/q] similiter de profitentibus et defendentibus etc.

Capitulum x intellectus illius descripcionis hereticus est qui alicuius temporalis commodi.

Explicit tertius liber.

Book iiii

Incipit liber quartus prime partis dialogorum docens qualiter debeat de pertinacia pravitatis heretice quis convinci.

Descriptio de pertinace qudque pertinacia opponitur perseverantie virtuti.

Capitulum 2m duplex pertinacia mentalis et alius quodque pertinaciter errare mente contingit tripliciter et quomodo intelligitur quod quis est nescienter aut scienter pertinax vel hereticus.

Capitulum 3m. Quod nescienter hereticus potest quis esse tripliciter.

Capitulum 4m quod fides implicita aliquando est vera aliquando falsa quodque non sufficit credere fidem catholicam esse veram.

Capitulum 5m. Tractatur quomodo quis possit de pertinacia exteriora convinci et ponuntur xx modi primus [q] quomodo [/q] quis dicit fidem christianam non veram.

Capitulum vi. Secundus modus pertinacie si quis dicit aliquem partem novi aut veteris testamenti non veram aut non recipienda a catholicis.

Capitulum vii dubitatur quod sicut impenitens ita incorrigibilis dicitur qui habet propositum numquam se corrigi.

Capitulum viii tercius modus pertinacie si quis dicit ecclesiam universalem errare aut aliquando errasse.

Capitulum viiii an aliquando erret universalis ecclesia arguitur pro et contra et quodque divulgata est causa quare tenetur quis explicite credere conclusionem et non antecedens.

Capitulum x quod non tenetur quis credere maiorem partem christianorum non errare quia fides potest in paucis conservari.

Capitulum xi quartus modus pertinacie si negat quis assercionem que ab omnibus in christiana religione reputatur catholica probatur tripliciter.

Capitulum xii quod non licet christiano negare veritatem fides que communiter divulgata est in christiana religione eciam si dicat se paratum credere quomodo eidem ostendetur in sacra scriptura contineri.

Capitulum xiii quintus modus pertinacie si quis negat veritatem quam scit in scriptura contineri aut ipse docuit vel asseruit publice vel occulte.

Capitulum xiiii sextus modus cum quis scienter negat doctrinam sanctorum sed in hoc oportet attendere ad dicta secundi libri c iiii.

Capitulum xv septimus cum quis correctus legitime non revocat suam heresim et dicitur legitima correccio quando iudicio intelligencium asseritur factam eidem fuisse sufficientem instruccionem.

Capitulum xvi utrum ad solam admonicionem prelati tenetur quis errorem suum revocare et probatur quod requiritur ostendi aperte errorem per doctores.

Capitulum xvii continuatur probacio dicti superioris per quatuor raciones.

Capitulum xviii respondetur ad questionem distinguendo de heresi explicite condempnata vel implicite quia in prima sufficit ostendi errorem a prelato inferiori.

Capitulum xix probatur superius dictum per quatuor raciones.

Capitulum xx arguitur quod non omnis tenens heresim dampnatam explicite est statim hereticus reputandus quia et sancti doctores dixerunt aliquando contra sacram scripturam.

Capitulum xxi respondetur ad raciones capitulo viiii et dicitur quod non omnes tenentes hereses dampnatas explicite sunt reputandi heretici nisi teneant pertinaciter et teneantur contrarias veritates credere explicite.

Capitulum xxii tenens hersim dampnatam habentem ambiguum sensum non est hereticus nisi teneatur scire sensum hereticum quia et contradictorie asserciones in eisdem terminis reperiuntur per ecclesiam condempnate.

Capitulum xxiii quod sicut coram ordinariis ita nec coram papa tenetur quis revocare errorem nisi aperte ostenso quod repugnat catholice veritati et in hoc quomodo intelligitur esse aperte ostensum statur iudicio sapientum.

Capitulum xxiiii quod correctus a socio legitime hoc est patenter et ostenso errorem suum repugnare catholice veritati tenetur statim dimittere et explicatur differencia in correccione a papa vel ordinario vel socio item circa heresim.

Capitulum xv unius modus pertinacie si quis alios artare molitur preceptis aut minacionibus promissionibus iuramentis vel aliis ad tenendum vel defendendum errorem secundum et probatur [q] tercii [/q] [com] illegible [/com].

Capitulum xxvi nonus modus si cogit veritatem catholicam abiurare vel negare.

Capitulum xxvii decimus si quis abiurat catholicam veritatem et iurat quamcumque assercionem hereticam se in perpetuum servaturum nec excusat ignorancia vel metus.

Capitulum xxvii ximus modus pertinencie si errans contra fidem persequitur vel molestat veritatem catholicam defendentes et probatur quod nec est petendum quod huiusmodi faciant miracula.

Capitulum xxix si errans contra fidem recusat se subicere iudicio illorum quorum interest et sic papa impediens generale concilium pertinax et hereticus est censendus.

Capitulum xxx xiii^mus si errans contra fidem de veritate renuit dampnabiliter informari et ponitur circa hoc distinccio si verum sit vel non scandalum.

Capitulum xxxi explicatur modi pertinacie 14^us 15^us etc.

Capitulum xxxii 17^usmodus pertinacie si papa errorem contra fidem defendit sollempniter et a christianis asserit tenendum tamquam catholicum.

Capitulum xxxiii 18^us cum quis erronee diffinicioni pape assentit consulendum et cetera 19^us cum inferior summo pontifici sentencialiter diffinit assercionem hereticam esse tenendam.

Capitulum xxxiiii vicesimus modus pertinacie si potestatem habens pravitati heretice non resistit.

Book v

Incipit liber quintus prime partis dialogorum docens qui possunt pravitate heretica maculari.

Cap ii probat papam hereticari posse exemplis x summi pontifici qui circa fidem errasse dinoscitur.

Cap iii. Probatur per xv raciones papam infici posse heretica pravitate.

Cap iiii inducuntur viii raciones quod papa non possit hereticari vel errare in fide.

Capitulum v respondetur ad raciones precedentis capituli tenendo quod papa errare in fide et potest hereticus esse.

Cap vi utrum collegium cardinalium possit hereticari et allegatur quod non per x raciones. Quod collegium cardinalium possit pravitate heretica maculari probatur per xii raciones.

Cap vii quod collegium cardinalium possit pravitate heretica maculari probatur per xii raciones.

Capitulum viii respondetur ad raciones probantes collegium cardinalium non posse hereticari.

Capitulum viiii respondetur ad raciones quod cardinalium collegium potest errare in fide pertinaciter.

Capitulum x^mutrum papa cum cardinalibus possint simul esse heretici et arguitur utrumque et affirmative probatur per quattuor raciones.

Capitulum xi^m an ecclesia romana valeat infici heretica pravitate et distinguitur contra.

Capitulum xii quod tota congregacio fidelium dicatur ecclesia romana [d] propter [/d] [b] probatur [/b] summarie.

Capitulum xiii quod romana ecclesia distincta a multitudine fidelium sicut pars a toto non possit errare circa fidem probatur viii racionibus item auctoritatibus decretorum.

Capitulum xiiii utrum romana ecclesia habuit principatum super alias ecclesias a deo vel a homine ponuntur vi asserciones.

Capitulum xv quod beatus petrus ex ordinacione christi non habuit principatum super alios apostolos probatur multiplicter et respondetur ad obiecciones.

Capitulum xvi quod petrus habuit principatum super alios probatur v^r.

Cap xvii probatur secunda tercia et quarta asserciones [q] posita [/q] in c viiii.

Cap xviii utrum romana ecclesia ante tempora constantini habuit primatum respondetur tripliciter.

Cap xix quod romana ecclesia dum caput corporis fidelium possit contra fidem errare probatur ad contraria quedam respondent.

Cap xx adduntur raciones usque iii x quod romana ecclesia potest contra fidem errare.

Cap xxi respondetur ad viii raciones et auctoritates xiii c quod ecclesia romana potest contra fidem errare.

Cap xxii utrum possit herticari generale concilium arguitur quod sic per v raciones et a sufficienti dicione.

Cap xxiii probatur quattuor exemplis generale concilium posse errare contra fidem.

Cap xxiv non posse contra fidem errare generale concilium probatur viii racionibus.

Cap xxv respondetur ad viii proximas responsiones et similiter quilibet suo episcopo in hiis que certitudinaliter sunt de fide quamdiu papa.

Cap xxvi utrum totus clerus possit infici heretica pravitate arguitur quod sic per x raciones.

Cap xxvii quod tota multitudo clericorum non possit a fide errare inducuntur raciones viii.

Cap xxviii respondetur ad inductas proxime raciones et distinguitur ecclesia multipliciter.

Cap xxix probatur quod tota multitudo virorum tam ecclesiasticorum quam laicorum potest errare.

Cap xxx quod non possit contra fidem errare tota multitudo virorum ostenditur.

Cap xxxi respondetur ad raciones duas proxime dictas.

Cap xxxii probatur vel apparenter quod tota multitudo christianorum possit fedari heretica pravitate.